Als jij God was…
Laatst zei ik tegen iemand die altijd erg druk is in zijn leven; ‘weet je wat jij eens zou moeten doen? Meditatie proberen’
De reactie was: ‘Oh nee, daar heb ik helemaal geen tijd voor. Ik zou niet weten waar ik de tijd vandaan moest halen’. En ik snapte dat maar al te goed…
De eerste keer dat ik er kennis mee maakte was toen ik tijdens de zwangerschap van mijn eerste kind (jaar 2000) het plan opvatte om een proefles zwangerschapsyoga te gaan doen. Hijgend van het gehaast en hyper van de spanning om ervaringen te gaan delen met andere zwangere vrouwen, schommelde ik verwachtingsvol naar de deuropening, keek de zaal in en nam snel mijn plaats in in de kring van bolgebuikte dames die in stilte zaten te turen naar een brandende kaars in het midden.
Goed, ik keek om mee heen en deed daarna braaf mee in de veronderstelling dat deze saaie ‘ceremonie’ snel ten einde zou zijn. Om vervolgens vol aan de slag te gaan om eindelijk mijn bandenpijn te elimineren en mijn opgerekte bekkenbodemspier en stramme gewrichten weer in het gareel te krijgen. Maar niks van dat alles; ik kreeg rugpijn door het lange zitten in dezelfde houding en voelde een enorme weerstand en ongeduld door het doelloze turen in een vlam.
Na dit tafereel een poos te hebben aanschouwt vertrok ik abrupt uit de zaal en verliet het gebouw om vervolgens nooit meer terug te keren. Totaal gedesillusioneerd en verbolgen over zoveel onzin, zo’n verloren tijd. Maar ook het feit dat niemand me had voorbereid op wat komen ging en wat in vredesnaam het nut was om minutenlang in een vlam te kijken. Ik kon er niet over uit; wéér zo’n zweverige club waar ik me totaal niet thuis voelde. Zwanger zijn betekende voor mij niet dat je maar met een kleedje op de bank, meewarig met nét te lange mouwen je handen moet gaan zitten warmen aan een kopje kruidenthee, turend in de vlam van een kaars. Nee, dat deed ik wel als ik ziek zou zijn, maar ik was een gezonde zwangere vrouw met normale mouwen die ze graag wilde opstropen om zich voor te bereiden op de ‘grote dag’. Geen gepiep of gemauw, nee, gewoon mee blijven doen met de maatschappij; dus boodschappentassen uit de auto slepen, kruiwagens hout halen voor de kachel en hobbelend grasmaaien met de mini tractor.
DE HEL
Totdat …. Ik een miskraam kreeg en alles veranderde… en daar zat ik.. met een kleedje op de bank, met nét te lange mouwen, meewarig mijn handen warmend aan een kopje kruidenthee, turend in de vlam van een kaars….
Mensen kwamen langs en betuigden hun medeleven waarbij iemand zei; ‘wees blij dat je in elk geval weet dat je zwanger kan worden’…. Ik kon ze wel het huis uit kíj́ken!
Het ging thuis bergafwaarts en op mijn werk idem dito. Nog twee miskramen en 2 gezonde kinderen verder en jaren dat ik maar over mijn grenzen bleef gaan en dacht alle ballen wel hoog te kunnen houden kwam ik uiteindelijk in een heftige burn-out terecht. Waarin zelfs, zoals ik later ontdekte, de allesverpletterende zogenaamde donkere-nacht-van-de-ziel langskwam, het zwaarste wat ik ooit in mijn leven heb moeten doorstaan. Vanaf die tijd ontdekte ik de waarde van meditatie en hoe krachtig dit op het verhogen van je bewustzijn werkt. Er was ineens niks zweverigs meer aan maar voor mij de enige methode om uit de hel te kunnen ontsnappen.
Mijn ervaring is dat daarna je hele wereldbeeld totaal omvergegooid wordt; alles wat ik dacht te weten, te hebben geleerd, de omgang met familie, vrienden, partner, alles maar dan ook écht alles veranderde. Mensen trokken hun wenkbrauwen op en vonden ‘dat ik zo was veranderd’. Voor mij voelde het juist dat ik steeds meer mezelf werd, mijn authentieke ik kwam tevoorschijn. Je krijgt een soort diepe kennis, waardoor gesprekken die je vroeger had niet meer matchen omdat het niet meer met jouw weten resoneert. Gesprekken over koetjes en kalfjes, verplichte verjaardagen, dikmakende alcohol, hossen en feesten, van roddels en vermaak op tv tot bruinbak vakanties; het is iets waar je totaal geen plezier meer uit haalt omdat een dergelijk leven je te saai is geworden. Er is zoveel spannends te ontdekken in hetgeen zich gaandeweg aan jou aan het ontvouwen is. Het ‘what’s new’ en ‘bin there, done that’ gevoel ontstaat; je kan het wel van de daken schreeuwen dat iedereen als het ware in een matrix leeft; een zelfgecreëerd systeem, c.q. gevangenis/poppenkast, dat we zelf in stand houden door eraan mee te blijven doen. Een systeem dat ons verdooft en ons laat geloven in een illusie waarin maskers dragen de enige manier lijkt om te worden geaccepteerd.
DE ILLUSIE
Het gevolg is dat je je af gaat vragen; maar als dit systeem een illusie is, wat is dan wél waarheid? Ik ging me verdiepen in kwantumfysica; kwam uitspraken tegen van Einstein en Tesla die meldden dat alles uit energie bestaat en als je iets van het leven en het universum wil begrijpen, je je zou moeten verdiepen in vibraties en frequenties. Dat de buitenwereld een spiegel is van je binnenwereld dus van hetgeen jouw overtuigingen zijn. Vandaar ook Jezus’ uitspraak ‘u geschiede naar uw geloof’ en ‘ken uzelf’ wat helemaal niets met religie te maken heeft maar met je angsten, overtuigingen en emoties. Ik ging inzien dat vrede sluiten met het verleden en mensen die je pijn hebben gedaan te vergeven, zorgt voor een enorme innerlijke rust. Doe het niet voor hen dus, maar voor jezelf.
Wij als mens kunnen een enorme invloed uitoefenen op die buitenwereld maar zo’n 85% van de mensheid is zich hiervan totaal niet bewust. Daardoor is de wereld zoals die nu is. Het grootste gedeelte van de mensheid is dus verdoofd en verkeert in ‘diepe slaap’. Dit besef was voor mij alsof ik via een slechte geregisseerde film rechtstreeks in de ‘rabbit hole’ terecht was gekomen.
De vraag die bij me opkwam is; is er daarom lijden nodig om mensen te laten afglijden in het duister om vervolgens wakker te kunnen worden, om uiteindelijk de waarheid te kunnen gaan zien? Heeft iedereen echt een donkere nacht van de ziel nodig om hiervan bewust te worden? Ik ben ervan overtuigd dat zonder lijden wij inderdaad ten diepste de zin van het bestaan nooit zullen begrijpen.
DE WAARHEID
Om kort te gaan; ik kwam tot het besef dat er maar 1 waarheid is. Wij zijn mede-scheppers van onze eigen wereld en afhankelijk van onze laag en staat van bewustzijn vormt deze zich positief of negatief. Als je naar de wereld om je heen kijkt kan je zien dat wij ons, collectief gezien, op een laag bewustzijn/frequentie begeven. Hoe hoger echter je persoonlijke bewustzijn/frequentie hoe meer en sneller je kan scheppen/manifesteren wat je wilt. Niet dat je dan meteen Hans Klok bent en met 1 knip in je vingers een Porsche voor je deur hebt staan :-).
Maar hoe hoger je bewustzijn, hoe meer je je gaat onthechten. Dat betekent niet dat je je niet zou mogen omringen met mooie dingen; je hecht je er alleen niet meer aan. Dit hangt samen met het ‘verbleken’ van je ego. Met andere woorden; het hoeft je bezit niet te zijn om ervan te kunnen genieten, zoals je dat ook met de natuur hebt. Van een parelwit zandstrand en azuurblauwe zee tot het bewonderen van besneeuwde bergtoppen; ze zijn niet van jou maar toch kan je er volop van genieten.
Zodra je op dat level bent aanbeland, kom je in een soort flow terecht waarin jouw wensen naar je toekomen. Bij een laag bewustzijn domineert het ego met zijn angsten. Wat er vanuit ego gecreëerd wordt is daarom nooit echt bevredigend omdat er, om de met het ego gepaarde (onbewuste) angsten te kunnen overwinnen, altijd drama, problemen en teleurstellingen zullen zijn. Zodra de angsten overwonnen zijn, verbleekt het ego, verhoogt vervolgens het bewustzijn en kan je vanuit vertrouwen jouw mooiste leven gaan leven.
JIJ ALS MEDESCHEPPER
Kijk naar de Schepper zelf en zijn creaties; de tekening van de vleugels van een vlinder of van de veren van een pauw.. ook de Schepper houdt van schoonheid en wij dragen zijn Godsvonk, dus is het scheppend vermogen in potentie ook in ons aanwezig. Het is dus slechts ons menselijk denken dat we, of we ons nu wel of niet richten op een spiritueel of religieus pad, ons zouden moeten afkeren van materie. Nee, júíst niet.. Overvloed is ons geboorterecht maar we moeten er alleen geen afgod van maken. Dat gebeurt bij een laag bewustzijn; als ons ego een loopje met ons neemt en macht en bezit onze drijfveer is. Als je overvloed creëert kan je tenslotte daar anderen mee helpen door te motiveren hetzelfde te gaan doen zodat er uiteindelijk een wereld van overvloed ontstaat.
Stel dat je God was… en je gaf mensen de keuze om het zijn Koninkrijk/Paradijs met je mee te creëren, wie zou jij die mogelijkheid dan geven? Mensen met een laag bewustzijn en met een groot ego of mensen met een hoog bewustzijn en een laag ego? Juist, daarom is het Paradijs tot op heden nog niet gecreëerd omdat je meer mensen nodig zal hebben die kiezen voor een hoger bewustzijn…
Vandaar dat ik me met Maison Loreine richt op bewustzijnsvergroting door meditatie, ontspanning door massages en daarbij gebruik maak van speciaal ontwikkelde massage-olie van hennepzaadolie.
God wil jou als medeschepper dus mocht je je afvragen wat jouw doel is op deze aarde, dan is bewustzijnsvergroting wat mij betreft … De Waarheid
